محمد علی عرفانی؛ هرمز نورایی؛ سید امیررضا مصباحی؛ فاطمه طوبایی
چکیده
پیش‌زمینه: هدف از این مطالعه، بررسی بیماران با اسکولیوز کمری یا پشتی‌ـ کمری ناشناخته (ایدیوپاتیک) جوانان بود که به روش فیوژن جلویی سگمان کوتاه با پیچ پدیکولار با بازوی بلند درمان شدند.مواد و روش‌ها: در یک مطالعه گذشته‌نگر طی ۴ سال، ۱۲بیمار با اسکولیوز ناشناخته پشتی‌ـ کمری یا کمری که تحت عمل فیوژن جلویی سگمان کوتاه با پیچ پدیکولار ...
بیشتر
پیش‌زمینه: هدف از این مطالعه، بررسی بیماران با اسکولیوز کمری یا پشتی‌ـ کمری ناشناخته (ایدیوپاتیک) جوانان بود که به روش فیوژن جلویی سگمان کوتاه با پیچ پدیکولار با بازوی بلند درمان شدند.مواد و روش‌ها: در یک مطالعه گذشته‌نگر طی ۴ سال، ۱۲بیمار با اسکولیوز ناشناخته پشتی‌ـ کمری یا کمری که تحت عمل فیوژن جلویی سگمان کوتاه با پیچ پدیکولار قرار گرفته بودند، بررسی شدند. زاویه انحنای اصلی و ثانویه، زاویه مهره‌های بالایی و زیرین سگمان جراحی شده؛ چرخش دیسک در زیر مهره تحتانی وسیله‌گذاری گردیده؛ انحراف از خط وسط و چرخش مهره اپیکال انحنای اصلی در محور ساژیتال در پرتونگاری قبل از عمل، چهار روز بعد از عمل و در آخرین مراجعه اندازه‌گیری گردید. میزان رضایت‌مندی با پرسشنامه SRS-30 ارزیابی شد.یافته‌ها: تصحیح زاویه انحنای اصلی ۶۶/۷% و انحنای پشتی فیوز نشده ۵۰/۲% بود که با تصحیح در حالت خمیده قبل از عمل همخوانی داشت. در انحنای اصلی پس از درمان، ۹۲% کاهش در چرخش مهره اپیکال، ۷۴% بهبود در انحراف مهره اپیکال از خط وسط، ۷۵% کاهش زاویه مهره بالایی انحنای وسیله‌گذاری شده، ۷۹% کاهش در زاویه مهره تحتانی انحنای اصلی به‌دست آمد، و زاویه دیسک در زیر آخرین مهره وسیله‌گذاری شده ۹۲% بهبود یافت. میزان کیفوز و لوردوز پس از جراحی، تغییر قابل توجهی نکرد. میانگین SRS-30 در آخرین بررسی ۱۱۶بود.نتیجه‌گیری: فیوژن جلویی سگمان کوتاه در بیماران اسکولیوز پشتی‌ـ کمری یا کمری ناشناخته‌ای که انحنای پشتی آنان در عکس حالت خمیده قبل از عمل 25 درجه کاهش می‌یابد، نتایج بالینی و رادیولوژیک قابل‌قبول خواهد داشت.
محمدعلی عرفانی؛ هرمز نورایی؛ ایمان شهریاری
چکیده
پیش‌زمینه: روش شایع در وسیله‌گذاری در اسکولیوز ایدیوپاتیک نوجوانان استفاده از تثبیت با هوک در چندین مهره در تمامی طول انحنا است. هدف از این مطالعه بررسی نتایج کوتاه‌مدت استفاده از تثبیت دوگانه به کمک پیچ‌های پدیکولار در ناحیه لومبار و هوک در بالای قوس‌های اسکولیوز نوع ایدیوپاتیک نوجوانان است.مواد و روش‌ها: در یک مطالعه گذشته‌نگر، ...
بیشتر
پیش‌زمینه: روش شایع در وسیله‌گذاری در اسکولیوز ایدیوپاتیک نوجوانان استفاده از تثبیت با هوک در چندین مهره در تمامی طول انحنا است. هدف از این مطالعه بررسی نتایج کوتاه‌مدت استفاده از تثبیت دوگانه به کمک پیچ‌های پدیکولار در ناحیه لومبار و هوک در بالای قوس‌های اسکولیوز نوع ایدیوپاتیک نوجوانان است.مواد و روش‌ها: در یک مطالعه گذشته‌نگر، ۳۴ بیمار (۲۸ دختر و ۶ پسر) که در دانشگاه علوم پزشکی شیراز تحت عمل جراحی فیوژن پشتی ستون‌فقرات با روش هیبرید قرار گرفته بودند، بررسیی شدند. میانگین زمان پیگیری ۳۳/۶ ماه (۷۲-۲۴ ماه) و میانگین سن بیماران در زمان جراحی ۱۴/۴سال (۲۷-۱۱ سال) بود. زاویه انحنای اصلی و فرعی، زاویه اولین مهره و اولین دیسک بعد از اتمام فیوژن، انحراف از خط وسط و چرخش مهره آپیکال انحنای اصلی و همچنین وضعیت قسمت‌های مختلف ستون‌فقرات در محور ساژیتال، در عکس‌های پرتونگاری قبل از عمل، سه تا پنج روز بعد از عمل و در آخرین مراجعه اندازه‌گیری و میزان‌های مختلف با یکدیگر مقایسه شدند. در مراجعه آخر، بررسی کلینیکی با پرسشنامه SRS-24 انجام شد.یافته‌ها: میانگین اندازه زاویه انحنی اصلی، از ۶۳/۲ درجه قبل از عمل به ۲۷/۱ بعد از عمل کاهش یافت و این میزان با میزان تصحیح انحنای اصلی در عکس‌های «خم شدن به طرفین» قبل از عمل قابل مقایسه بود. میزان تصحیح چرخش مهره آپیکال ۶۰ درصد و میزان تصحیح انحراف از خط وسط آن ۵۵ درصد بود. زاویه اولین مهره بعد از اتمام فیوژن ۵۱ درصد و زاویه اولین دیسک بعد از اتمام فیوژن ۷۰ درصد تصحیح نشان داد. تغییر لومبار براساس تقسیم‌بندی «لِنک» (Lenke) بهبود قابل‌ملاحظه داشت. زاویه در محور ساژیتال ناحیه تراکولومبار از ۱/۱+ درجه قبل از عمل به ۸/۹– درجه بعد از عمل تغییر یافت.نتیجه‌گیری: پیچ پدیکول در ناحیه لومبار که در سیستم هیبرید به‌کار گرفته می‌شود می‌تواند تصحیح بهتری ایجاد کند. نگهداری تصحیح و همچنین تصحیح در ناحیه وسیله‌گذاری نشده پایین فیوژن نیز در این سیستم بهتر است.
محمدعلی عرفانی؛ هرمز نورایی؛ امیدرضا مومن زاده
چکیده
پیش زمینه: بیشتر صاحب‌نظران در مورد لزوم درمان جراحی شکستگی‌های ناپایدار مهره‌های سینه‌ای و کمری توافق دارند، اما درمورد روش جراحی پشتی یا از جلو، هنوز اتفاق‌نظر کامل وجود ندارد. در این تحقیق نتایج سوبژکتیو و ابژکتیو جراحی پشتی با به‌کارگیری یک سیستم سگمنتال و دکمپرس کردن کانال نخاعی از طریق لیگامنتوتاکسی بررسی شد.مواد و روش‌ها: ...
بیشتر
پیش زمینه: بیشتر صاحب‌نظران در مورد لزوم درمان جراحی شکستگی‌های ناپایدار مهره‌های سینه‌ای و کمری توافق دارند، اما درمورد روش جراحی پشتی یا از جلو، هنوز اتفاق‌نظر کامل وجود ندارد. در این تحقیق نتایج سوبژکتیو و ابژکتیو جراحی پشتی با به‌کارگیری یک سیستم سگمنتال و دکمپرس کردن کانال نخاعی از طریق لیگامنتوتاکسی بررسی شد.مواد و روش‌ها: در یک مطالعه طولی ۳۷ بیمار بین فروردین ۱۳۸۰ تا فروردین ۱۳۸۴ در یک مرکز درمانی شیراز تحت درمان جراحی قرار گرفتند. شکستگی مهره‌های سینه‌ای و کمری به مدت میانگین ۳۰ ماه (۴۶-۱۲ ماه) بعد از عمل جراحی پیگیری شدند. در پایان پیگیری خصوصیات سوبرکتیو و ابژکتیو شامل درد کمر (مقیاس نمره‌بندی دنیس)، سطح عملکرد، وضعیت شغلی (مقیاس شغلی دنیس)، وضعیت عصب‌شناسی (درجه‌بندی فرانکل) و شاخص‌های پرتونگاری (زاویه کایفور، زاویه گوه‌ای، کلاپس، شاخص ساژیتال، زاویه پشتی مهره و شکستن یا جابه‌جایی وسیله) مورد بررسی قرار گرفتند..یافته‌ها: بیست بیمار درد نداشتند، ۳۵ بیمار عملکرد مستقل داشتند (درجه FIM ،F7 ،F6) و بیمارانی که ضایعه عصبی داشتند ۱/۶ درجه فرانکل بهبودی نشان دادند. میانگین زاویه کایفوز (موضعی) از ۱۹/۱ درجه قبل از عمل به ۱/۱ درجه بعد از عمل و ۱/۵ درجه در پیگیری نهایی رسید. عوارض جراحی محدود به ۳ مورد عفونت خفیف موضعی بود و فقط یک مورد شکستن وسیله مشاهده شد.نتیجه‌گیری: از نظر تصحیح معیارهای پرتونگاری شکستگی و نتایج سوبژکتیو و آبژکتیو، این روش یک شیوه سریع، موثر و ایمن می‌باشد، جراحان با آن آشناترند، عوارض کمتری نسبت به جراحی از جلو دارد و میزان شکستن یا جابه‌جایی وسیله نیز در آن اندک است.
